“Rust zal ons redden. Er wordt nu passend onderwijs, maatwerk gevraagd.” Ik blog dus ik besta.

Nog twee weken te gaan en we buitelen al over elkaar hoe nu verder. Wat als de scholen wel weer opengaan? Waar de èèn nog niet over na wil denken, is een een ander al een hele organisatie in zijn hoofd aan het voorbereiden over hoe het misschien zou kunnen lukken. Natuurlijk met beschermende maatregelen en 1.50 meter afstand. Maar er zijn natuurlijk ook mensen die niet verder komen dan de situatie belachelijk of hoegenaamd grappig maken, maar eigenlijk zeggen ‘no way’ de scholen blijven dicht. Reacties over en weer en eigenlijk kunnen we maar èèn ding concluderen, hetzelfde zal het niet meer zijn en misschien voorlopig ook niet meer worden.

De afgelopen weken verschenen er steeds meer berichten van onderwijsprofessionals om aan te geven dat er leerachterstanden zouden optreden. En ja dat zal ongetwijfeld zo zijn. Leraren vertellen hoezeer het gemis is, nu hun leerlingen onderwijs thuis moeten volgen. Onderwijs is belangrijk en we hebben allemaal de neiging om daarop te reageren en de grote verschillen te benadrukken. Hoe het zou moeten en hoe het zou kunnen. Allemaal hele legitieme reacties op een situatie die nieuw is, voor iedereen. We hebben immers nog nooit een pandemie van deze omvang en de consequenties daarvan meegemaakt. We weten van onszelf niet hoe we reageren op onzekerheid, angst, eenzaamheid en verlies. Voor sommigen is dit zelfs de eerste keer dat ze daadwerkelijk de regie verliezen en geen of weinig invloed kunnen uitoefenen op de uitkomst. Weer anderen zijn klaarblijkelijk van mening dat ze onaantastbaar zijn en blijven hevig geloven in de welbekende uitspraak: “Het zal mijn deurtje wel voorbijgaan.”

Maar niets is minder waar. ‘Het’ gaat aan niemands deur voorbij en we hebben er allemaal mee te maken. Maar we kunnen dat ook, samen. In no time hebben we immers oplossingen moeten bedenken voor iets wat we tot op heden geen draaiboek voor hadden. We moesten onderwijs gaan verzorgen voor onze leerlingen thuis. We hebben allemaal mogen ervaren hoe het onderwijs zich openstelde, men van alles ging delen en beschikbaar ging stellen, hulp aanbood daar waar mensen vastliepen. Leraren die zelfs bij schoolreisjes altijd wegdoken als er een fotograaf langskwam, geven nu digitaal instructie. Ouders pakken zo goed en kwaad als het kan meteen hun taken als begeleiders op en laten zelfs camera’s toe in hun huiskamer zonder ook maar een moment te mekkeren over AVG.

We zullen dus ook met zijn allen na moeten denken hoe we straks weer van start kunnen gaan. Er zullen nog veel hordes genomen moeten worden alvorens we de antwoorden kennen en iedereen zich veilig waant. Maar ook hier zal het gaan als met de scholensluiting, we weten het niet want het is voor iedereen een nieuwe situatie. Hoe graag we ook antwoorden willen hebben van de politiek of geruststellende conclusies uit wetenschappelijk onderzoek, het blijft mensenwerk. Het zijn mensen die onderzoek doen, gegevens interpreteren en analyses maken. Het zijn mensen die besluiten nemen, al dan niet maatregelen afkondigen of versoepelen. Het zijn mensen die inschattingen moeten doen over risico’s en er zal altijd een voortschrijdend inzicht zijn. We leren immers elke dag weer meer, weer bij en ook weer af.

Maar dan is het zover, 6 mei of misschien wel september. Eens gaan de scholen weer open en komen de leerlingen weer naar hun klas. Dat startpunt zal voor ieder mens, iedere leerling anders zijn. Een beginsituatie wordt immers bepaald door hetgeen er de afgelopen maanden is gebeurd of wat er juist niet is gebeurd. We weten alleen wat ‘het’ met onszelf heeft gedaan, de Corona Crisis en alles wat er bij hoort. We hebben alleen ons eigen perspectief, ons eigen gevoel en weten niet wat onze leerlingen voelen, hebben meegemaakt, al dan niet hebben geleerd of hebben ervaren. De èèn zal makkelijk over de afgelopen maanden kunnen vertellen en bij de ander hebben we misschien het idee dat ze een lange vakantie achter de rug heeft. En daar tussenin zitten vele variaties die we niet onder het tapijt mogen vegen.

En hoe graag we misschien ook willen beginnen, daar waar we waren geëindigd. Hoe graag we kinderen ook die achterstand die ze zouden hebben opgelopen op cognitief gebied, willen laten inlopen, geduld en contact zal hier eerst gevraagd worden.

Geduld en tijd om met elkaar in gesprek te gaan over de afgelopen maanden. Elkaar daadwerkelijk opnieuw leren kennen en een relatie met elkaar aangaan. We hebben een zekere gedeelde betekenis, maar de context is anders en verschillend geweest al die weken. Om van daaruit verder te bouwen en te kijken wat het kind nodig heeft om weer aan te haken, te leren en zich verder te kunnen ontwikkelen. Neem die tijd, die is nodig want we zitten in een herstelperiode en niet in het oude normaal. Hier wordt nog meer dan voorheen passend onderwijs gevraagd, maatwerk. Maar ook dat gaan we weer doen omdat we er voor hen zullen zijn, zoals we er ook voor hen waren toen in maart alles opeens anders werd. Eerst even pas op de plaats en vervolgens weer de routines met elkaar oppakken want ook dat geeft veiligheid. Gooi ze niet meteen in die methodes en schoolboeken. Dat komt echt wel weer en sneller dan je denkt. En vergeet nooit dat ‘het’ er niet over hebben, het wegstoppen meer kapot maakt dan je lief is. Misschien merk jij dat niet nu, maar spijtig genoeg zij dan wel later.

We hebben wel echt ‘iets’ met elkaar mee gemaakt, groot en klein. Arm en rijk. Meer of minder.

Rust zal ons ‘redden’.

Karin Donker schoolleider, leraar

2 reacties op ““Rust zal ons redden. Er wordt nu passend onderwijs, maatwerk gevraagd.” Ik blog dus ik besta.

  1. Helemaal waar, ik denk precies hetzelfde. Kijk eerst naar de mensen, de kinderen, hun belevingen, ervaringen en gevoel. Van daaruit verder gaan.leren komt later. Ik schreef er een brief over naar Arie Slob, zal ‘m plaatsen als blog. We gaan ervoor.

  2. Vooral het laatste gedeelte van je blog spreekt me erg aan. Het cognitieve is niet afkomstig van de schoolboekjes. Het cognitieve gebeurt nu ook wel. Uiteindelijk zullen de kinderen ( en wijzelf) hopelijk meer wijsheid uit deze situatie krijgen dan voor de crisis.

Laat een antwoord achter aan René Steens Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.