En dan is er een jaar voorbij en maak je de balans op.
De vette jaren zijn nog niet gearriveerd en langzaam begint het tot je door te dringen dat ook deze belofte niet meer is als een quote die mensen inzetten als zoethoudertje. Maar wat zijn dat eigenlijk vette jaren? Pas als je die vraag kunt beantwoorden weet je immers wanneer de belofte ingewilligd is.
Een poging om de voorwaarden en kenmerken te benoemen, loopt uit op een opsomming van ‘holle’ frasen en wensen. Liefde zonder pijn en geen armoe maar rijkdom. Niet letterlijk rijk, hoewel voldoende financiën natuurlijk helemaal niet vervelend zijn, maar geestelijk en lichamelijke rijkdom. Geen ziekte en zeer. Geluk en geen verdriet. Een gevoel van onafhankelijkheid, vrijheid, welbevinden, verbinding…… Een lijst die aangevuld kan worden met de meest mooie containerbegrippen die een ieder van ons op een verlanglijstje heeft staan.
Maar we weten als geen ander dat we nog nooit alles hebben gekregen van een verlanglijstje. Je krijgt altijd maar een of twee dingen en die worden al snel vergeten als er iets gebeurt dat zo’n impact heeft dat alles dat ooit in de zon stond plotseling is verhuisd naar de schaduwkant van het leven.
En hoe ouder ik word hoe meer ik me realiseer dat dat dus het leven is. Een combinatie van magere en vette jaren. Niet na elkaar zoals de uitdrukking ‘na zeven magere jaren komen de vette jaren’ maar volledig geïntegreerd in het leven zelf. De uitdaging is om rampspoed en verdriet niet onnodig uit te vergroten en de mooie gelukkige en waardevolle te vieren en te benadrukken.
En dus word ik realistischer en stel ik mijn verlangens en wensen bij, wetende dat ook ik haalbare doelen moet stellen en de frustratie om wensen die niet uitkomen niet te hoog op moet laten lopen.
Terugkijkend op 2017 is er, net als andere jaren, dan ook heel veel niet goed gegaan maar ook heel veel wel. Een ieder die bij zichzelf te raden gaat, zal hoogstwaarschijnlijk zeer verdrietige en ellendige dingen kunnen noemen maar de kunst blijft om daarnaast ook gebeurtenissen of momenten voor de geest te halen, hoe klein dan ook, die wel waardevol, intens en mooi waren.
Ik blijf wensen hebben en blijf hopen op alle goeds voor een ieder dichtbij me maar ook voor de ander veraf. Er ligt veel moois in het verschiet. Er staan veel waardevolle dingen op de planning voor 2018.
Maar het leven zou het leven niet zijn als er ook dit jaar dingen gebeuren, onvoorzien en verdrietig. Het leven is een samensmelting van de zeven vette en zeven magere jaren. Door schade en schande wijs geworden weet ik dat ik me moet proberen te focussen op de mooie momenten. En hoe klein dan ook; ik ga ze voelen, ze herkennen en ze beleven. Mijn wens is niet groots, maar wel heel waardevol. Ik wens mezelf en de ander toe dat ik dat kan, jij dat kunt.
Een heel mooi 2018 allemaal.
Karin Donkers
Mooi gezegd Karin. En hoe ouder je wordt, hoe meer je je dit realiseert en ook relativeert. Zo is ook ouder worden iets positiefs en soms iets negatiefs. Het zij zo. Leer ermee te leven. Een leefbaar 2018!
Dank Karin voor je mooie blog. Ik wens jou voor 2018 vele mooie kleine momenten toe….