We hebben elkaar nodig in het onderwijs. Als we nu eens beginnen met ons af te vragen waarom … 

 Als we nu eens beginnen met ons af te vragen waarom we de dingen doen zoals we ze doen. Als we dan elkaar bevragen over waarom we de dingen doen zoals we ze doen. Als we dan die ervaringen delen en zouden gebruiken om de meningen of werkwijze die we hadden, bij te stellen. Als we er dan ook nog eens vanuit gaan dat er niet èèn manier, èèn methode of èèn weg de juiste is. Als we niet ons gelijk willen halen maar als uitgangspunt nemen dat we kunnen leren van elkaar. 

Ik weet het, het zijn erg veel als-en maar ik denk dat het toch de enige manier is om iets veranderen. Ik ben echt bang dat als we ons gaan opdelen in groepen of continu elk onderzoek of rapport dat er over onderwijs verschijnt meteen onderuithalen, dat we dan juist geneigd zijn om ons terug te trekken en helemaal niets nieuws of anders willen doen. Soms denk ik weleens dat eigenlijk niemand het weet en kan weten. We hebben immers te maken met ontwikkelingen die in gang worden gezet, met een toekomst die we niet kunnen overzien en met leerlingen en leraren die ieder een eigen verhaal en achtergrond met zich meebrengen. 

Ik zie het terug in de discussies op de Sociale Media. Voor en tegenstanders over de inzet van technologie of over het gebruik en misbruik van toetsen. In discussies gaat het er soms hard aan toe. We willen elkaar overtuigen van ons gelijk. Maar weten we eigenlijk wel of we gelijk hebben? Of denken we het en realiseren we ons te weinig dat wat wij vinden misschien ook weer niet voor iedere leerling de juiste weg is. Wat we willen is toch dat we de dingen die we doen ook goed overwogen doen en in het belang van leerlingen? Oeps daar ga ik weer. Er is niet èèn ‘soort’ leerling, niet èèn soort mens. Waar we bij die ene leerling een toets gebruiken om net iets meer informatie te hebben, zullen we bij de andere leerling een IPad inzetten om hem of haar gemotiveerder aan het werk te laten gaan. Weer een ander leren we met behulp van leertechnologie om samen te werken of te reflecteren. Niet klakkeloos doen omdat we het al jaren zo doen maar bedenken waarom we het zo doen en of het meerwaarde heeft. 

Geven we, door de aanval in te zetten op de verschillende onderwijsconcepten of het gebruik van toetsen en leertechnologie, wel het juiste voorbeeld aan onze leerlingen? Of moeten we we ze juist leren en voorleven dat we het niet eens hoeven te zijn. Dat er meerdere opvattingen kunnen zijn maar dat het belangrijk is om open te staan en te leren van elkaars meningen. Dat we elkaar altijd moeten blijven bevragen en uitdagen. Leren om te reflecteren op ons handelen en van perspectief te wisselen.

De vraag:” Waarom doe je dingen zoals je ze doet en zouden ze ook anders kunnen om meer ‘resultaat’ te behalen.” Het woord resultaat is dan een veelomvattend begrip; meer ontwikkeling, meer geluk , meer leerwinst, meer motivatie, meer veiligheid, meer….! Positiever, fijner, eerlijker, uitdagender… We weten allemaal dat we moeten veranderen, ons moeten blijven ontwikkelen, meer zullen moeten aansluiten bij de leerbehoeften en de leervragen van onze kinderen. Technologie, die niet meer is weg te denken, leren in te zetten op een waardevolle eerlijke manier. Maar niemand weet precies hoe. Laten we de kennis die er is mobiliseren en delen en niet vergeten om met elkaar in gesprek te blijven. Niet terugtrekken of wegduiken maar met elkaar de dialoog aangaan.   

We hebben elkaar nodig, nu en straks.

Karin Donkers

HetKind Bloggerscollectief / Edublogger