De boel de boel laten

Ik keek rond en begreep dat dit het was. Niet meer dan een tuinslang aan een haak, de douche. Een stang met een stuk plastic eraan en even verderop een stalen bak met een kraan. Ik had net de staldeur achter me dicht getrokken en duidelijk was dat men inderdaad niets meer had beloofd dan ik nu aantrof. Een mogelijkheid om te douchen, had er op de website gestaan. We kamperen bij de boer.

Wie had dit ooit gedacht. Een vrouw van dik 60 en haar hele leven had ze haar vakanties doorgebracht in hotels en appartementen. Soms half pension, maar toen de kinderen wat groter waren ook dikwijls all-inclusive. Zo’n bandje om je pols en geen gezeur meer. Het was oké, het was fijn en het was goed. Samen met de mensen om je heen die je liefhebt, is misschien wel elke vakantie en bestemming een succes.

Duidelijk werd me nu eens te meer dat het eigenlijk niet gaat om het onderkomen, maar om het gezelschap met wie je naar bestemming gaat en er bent.

Ik doe andere ervaringen op met mijn nieuwe partner. Na een midweekje proefdraaien in een gehuurd Ventje, koopt hij er bij thuiskomst ‘gewoon’ zelf één. Een eigen klein huisje op wielen. Wat een vrijheid geeft zo’n kanariegeel ‘ding’. Hoewel ik er eerste instantie ietwat tegenop zag, blijkt al snel dat het voor mij de ultieme manier van loskomen is. Loskomen van werk, familiesores en het eeuwig schuldgevoel van alles te moeten en altijd aan staan. Lekker fietsen, gewoon niets doen, vuurtje stoken, whiskey drinken, wat lezen, luisteren naar zijn zang en gitaarspel, fotograferen, beetje Creabea, simpel eten, zitten en kijken.

Waar we thuis uitzakken en de laptop of televisie als manier van vermaak inzetten, zijn we nu buiten en is de natuur ons schouwspel. Een enkele keer op een wat grotere camping hebben we genoeg aan het getuttel van mensen om ons heen. Vaker is het bijna eenzaam, maar dat is het zeker niet. De wind, geruis van bladeren aan bomen, wilde bloemen, vogels en eenden in de plas, vlammen in de vuurpot geven het gevoel van vrij zijn, ontspannen en samen.

“Dat is toch niets voor jou?”, zeggen mensen in mijn omgeving.

Ik realiseer me dat ik binnen één leven blijkbaar de kans krijg om van twee totaal verschillende partners te houden. Volkomen anders qua persoonlijkheid, karakter, interesses en uiterlijk. Dus ook wat betreft invulling van de manier van vakantie ‘vieren’. Ondanks het gemis en het verdriet over dat was wat, gaat er nu een andere wereld voor me open. Waar eenvoud niet langer ‘not done’ is, maar doen en genieten. Van niets, van iets en zelfs van een tuinslang aan een haak, plassen achter een struik, poepen op een compost toilet, struikelen over kippen en de hond van de boer als graag geziene gast. Wat een luxe, een eigen huisje op wielen, geen eenvoud maar een geweldige manier om de boel de boel te laten en te genieten van elkaar en dat wat de dag brengt.

Karin Scholte (Donkers) www.kardonsch.nl schoolleider, leraar, blogger

Deze blog is geschreven n.a.v. de uitdaging om de zomer door te bloggen #blogzomerdoor