“Leraar elke dag anders.” Een kreet die we tegenwoordig elke dag kunnen lezen op Twitter en in de kranten, of horen en zien in de media. Ik heb het gevoel dat het een “quote” aan het worden is met als doel de moed er wat in te houden. Als je geen erkenning krijgt van een ander, zit er immers niets anders op dan zelf het “beroep” wat op te waarderen.
Kritiek
Het is ook niet niks al die kritiek. Niet niks en in mijn ogen vaak onterecht. De leraren doen te weinig aan pesten, professionaliseren niet voldoende, zijn te weinig innovatief, spreken slecht Engels, zijn niet capabel genoeg om de leerlingen met leer-en gedragsproblemen op te vangen, zetten ICT te weinig of juist te veel in bij de lessen. Wat moeten ze over veel vaardigheden en competenties beschikken om een goede leerkracht te zijn.
Flexibel
Ik hoor het bijna dagelijks: “Er komt steeds meer bij, maar er gaat niets van af”. “Leraar elke dag anders.” Het is ook een zin die meteen weergeeft hoe een dag van een leraar er uitziet. Of eigenlijk het niet weten hoe zo’n dag er uit zal gaan zien. Dat maakt het zo boeiend maar tegelijk ook zo ingewikkeld. Heel veel van wat er dagelijks gebeurt kun je niet plannen en voorzien. Het doet een groot beroep op flexibiliteit en dat is volgens mij ook meteen één van de beste eigenschappen van een leraar. Dagelijks te maken hebben met 25 leerlingen met verschillende karakters, verschillende talenten, verschillende humor, verschillende behoeften, verschillende IQ ‘s, verschillende thuissituaties. En dan hebben we het nog niet over de groepsdynamiek die dat vervolgens met zich meebrengt. Met die leerlingen komen vervolgens ook nog eens 25 “paar” ouders en moeten leerkrachten ook nog eens samenwerken met zo’n 25 collega’s. Ondanks al die verschillen moeten zij wel in staat zijn om “kwaliteit” te leveren, gemeten met een uniforme toets die voor al deze leerlingen op eenzelfde moment wordt afgenomen. Niks geen verschillen, niks geen oog voor diversiteit maar gewoon om te kunnen “benchmarken”. Het vraagt van een leraar het vermogen om steeds ”mee te kleuren” met de vele situaties die ze gedurende een schooldag tegen komen. Een leraar lijkt wel een kameleon.
Kameleon
Vreemd eigenlijk, al die negatieve aandacht. De belangrijkste voorwaarde om tot een goede ontwikkeling te komen, is toch emotionele veiligheid. Zou dat voor volwassenen niet gelden? Ik hoop maar van niet. Maar als dat wel het geval is, slaan we “de plank” volledig mis. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat de manier waarop we op dit moment omgaan met onze leerkrachten hier ook maar enige positieve bijdrage aan levert. We willen dat leerkrachten meer in beweging komen, zich verder gaan professionaliseren, aansluiten bij de manier van leren die bij leerlingen van nu past. We vragen meer van ze dan van een Kameleon! Laten we ze het vertrouwen, de vrijheid en de verantwoordelijkheid geven om te groeien in plaats van ze hun zelfvertrouwen te ontnemen en constant kritiek te leveren.
Je zult zien dat ze dan nog meer op een Kameleon gaan lijken maar dan met de competenties van een goede leerkracht.
Karin Donkers schoolleider op
een school voor OntwikkelingsGericht Onderwijs
Twitter; @kardonsch
Deze blog verscheen eerder op Onderwijswijven
Eén reactie op “Een Kameleon is er niets bij!”