Het zal wel nodig zijn en blijkbaar vervult het een behoefte. Niettemin vind ik het bijzonder ingewikkeld, al die dagen dat er aandacht besteed moet worden aan iets dat toch eigenlijk vanzelfsprekend zou moeten zijn.
Vaderdag, Secretaressedag, Complimentendag, Valentijnsdag, Dierendag, Vrouwendag, Dag van de leraar en nu Moederdag.
Blijkbaar zijn we het hele jaar door niet in staat om onze vader, moeder, geliefde, leraar, huisdier, collega of iemand binnen ons sociale netwerk te waarderen en te respecteren. Hebben we een dag nodig om ons met onze neus op de feiten te worden gedrukt? Ik blijf het iets heel vreemds vinden.
Van volwassenen
Het zijn overigens allemaal dagen voor volwassen en dus ligt daar meteen de kern van het probleem. Hebben we zelf als kind deze vaardigheden niet geleerd? Als we dat wel hadden gedaan, dan waren deze dagen voor volwassenen niet nodig.
In het onderwijs hebben we het er tegenwoordig ook heel dikwijls over. Kinderen moeten sociale vaardigheden leren. Ze zouden die in een steeds complexere wereld hard nodig hebben. Een wereld waar een goede samenwerking een vereiste is. Er worden methodes en boeken over geschreven, computergames ontworpen, trainingen gegeven en conferenties over georganiseerd, maar allemaal door volwassenen. Die volwassen kunnen dit blijkbaar helemaal niet goed want zelf zij hebben een jaarlijkse herinnering nodig in de vorm van ‘een dag’.
Waar gaat het over
Uiteindelijk gaat het om respect, sfeer, veiligheid, tolerantie, jezelf mogen zijn, naastenliefde en waardering. Iets wat we allemaal nodig hebben om te groeien, gelukkig te zijn en je te kunnen ontwikkelen. Of je nu op je werk bent, op school of thuis. De noodzaak voor een prettig werkklimaat, een goed pedagogisch klimaat en een fijne sfeer binnen het gezin of vriendenkring is van belang op alle dagen van het jaar.
Zijn we met deze ‘dagen’ niet gewoon ons eigen geweten aan het sussen? Geven we aan onze kinderen ook niet het verkeerde voorbeeld om ‘zo’n dag’ tot iets heel speciaals te maken?
Voorleven
Kinderen leren van ons doordat we ze ‘voorleven’ en dus moeten we ze alle dagen van het jaar het goede voorbeeld geven. We laten ze zien hoe we met elkaar omgaan, hoe we met elkaar praten en overleggen, dat we fouten mogen maken, hoe fijn het is om elkaar te helpen en dat we allemaal anders zijn, maar behoefte hebben aan veiligheid, waardering en respect.
We zouden dan ook geen ‘pestprotocollen’ meer nodig hebben, kindermishandeling en huiselijk geweld zouden tot het verleden behoren en we zouden ‘zo’n dag’ meteen kunnen afschaffen. Gewoon omdat het allemaal de gewoonste zaak van de wereld is.
Maar zolang dit nog niet het geval is, hebben we aan ‘zo’n dag’ echt niet genoeg. Zullen we veel vaker moeten oefenen, net zolang tot het ‘geautomatiseerd’ is. Tot het gewoon tot onze ‘gereedschapskist’ behoort. Misschien kunnen we deze dagen dan eens in de zoveel jaar herdenken en hebben we deze jaarlijkse flauwekul helemaal niet meer nodig.
Ik hoop het zo!
Karin Donkers
Schoolleider op een school
voor OntwikkelingsGericht Onderwijs
Twitter @kardonsch
Recht uit mijn hart!