Hoe is en was het voor jullie?

“Hoe is het voor jullie om zo lang te moeten wachten en wat gaat er veranderen?”

Deze vraag werd me gesteld door een journaliste tijdens een interview na het slaan van de eerste paal op 21 november 2022. De eerste paal voor het nieuwe Kindcentrum Vroonermeer, waarvan de oplevering in april 2024 zal zijn. Ruim 4 jaar later dan gepland. Ik mocht de bovenstaande vraag beantwoorden. Een geluidsopname van slechts 2 minuten. Dat kan niet, dat lukt niet. Ik stuurde haar voor de context nog deze blog.

In 2017 in september startten we met 7 leerlingen in een lokaal in het hoofdgebouw van de andere school en reeds zo’n 30 jaar bestaande katholieke school. De gemeenteraad bepaalde dat ouders keuzemogelijkheid moesten hebben, niet alleen voor openbaar- of katholiek onderwijs maar ook voor een bepaalde visie op onderwijs en dus hoe dit aan kinderen werd aangeboden. Ouders die bij ons inschreven, waren de eerste bewoners van een toen nog vrijwel kaal stuk Alkmaar. Bouwgrond en braakliggend land met prachtige wilde bloemen en planten. Ze meldden hun kind aan op één van de drie info-avonden of tijdens de inschrijfmiddagen ‘buiten in de wei’, zoals wij dat noemden. Een partytent tegen de regen, een leerlingensetje, een stapel inschrijfformulieren, een zelf geknutseld naambord en vier onderwijsprofessionals met een ‘onderwijsdroom’.
Zij waren, net als wij, echte pioniers, maar geloofden dat onze manier van onderwijs verzorgen aantrekkelijk zou zijn voor hun kind.

Onderwijs dat betekenisvol is en binnen thema’s wordt uitgewerkt. Onderwijs waar we uitgaan van het gegeven dat leerlingen niet alleen leren in een klaslokaal van hun juf of meester, maar er zoveel kansen liggen in de wijk, in de stad, bij ondernemers en onder onze ouderpopulatie. Zoveel kennis, ervaring en kansen om dit mee te geven aan onze leerlingen. Een school waar kinderen samen aan het werk gaan om vraagstukken op te lossen, spelhoeken in te richten, opdrachten te doen. Waar leerlingen als verrijking en verdieping voor de aangeboden lesstof binnen de thema’s op excursie gaan, naar musea of winkels bezoeken, naar het bos of strand gaan, leven zoeken in de waterplas van de Vroonermeer, wilde bloemen langs de kant van de weg bekijken en onderzoeken, hun themaboeken zelf uitzoeken bij de bibliotheek of een gast in de klas ontvangen en/of interviewen. Waar roosters opzij geschoven mogen worden, omdat sneeuw niet de hele dag blijft liggen en de zon uitdaagt om je leeshalfuur of tekenles buiten te doen.

Vijf thema’s per jaar waarbij er heel hard wordt gewerkt om kinderen een solide en sterke basis voor rekenen, taal en schrijven mee te geven en de betrokkenheid van onze leerlingen binnen onze thema’s te versterken. Het doet ertoe wat je leert, alles heeft een doel, leren is interessant, uitdagend en dikwijls ook gewoon erg leuk. Leren mag en moet schuren, maar leren moet ook betekenisvol zijn. Kinderen moeten durven, serieus genomen worden, doen, vragen, ervaren en dus het fijn vinden om te leren. 

We gingen op weg en we hebben laten zien dat we er waren. Een betrokken team met een paar afvallers, maar met de groep leerkrachten van het eerste uur die zich niet opzij lieten zetten en geloofden in hun onderwijs. Zichtbaarheid niet door het zetten van advertenties of door folderen in de wijk, maar door de enthousiaste verhalen van ouders en kinderen en de inzet van sociale media als Facebook en twitter. Wat kregen we een mooie kans met z’n vieren, het dreamteam, om onze eigen onderwijsvisie verder uit te werken.


We hebben veel hobbels moeten nemen. Er is een constante zorg om ruimte/huisvesting, dus een kans om te groeien maar ook om vertrekkend personeel. Leerkrachten vonden het ingewikkeld om op school te werken waar alles nog uitgewerkt moest worden, een school in ontwikkeling waar nog vele keuzes dienden te worden gemaakt. Maar ook het inwonen bij een andere school is niet altijd makkelijk. Dat vraagt veel extra van mensen en de eerste jaren werd er door drie jaargroepen bij elkaar en de vele instroom bijna het uiterste van mensen gevraagd. Geen ondersteuning in de vorm van een conciërge, een administratief medewerkster, ICT-coördinator maar slechts een dag interne begeleiding en drie dagen een schoolleider op locatie.

Werken op een school in opbouw vraagt enthousiaste en goede leerkrachten, die veelal op zichzelf zijn aangewezen. Ze zijn niet alleen met hun eigen groep bezig, maar ook echt verantwoordelijk voor de hele organisatie, alle leerlingen en moeten snel en flexibel kunnen handelen. We moeten immers samen werken om te groeien en bekendheid te vergaren bij de nieuwe bewoners van de wijk.

Het zit in kleine dingen als de telefoon opnemen tijdens je les, alleen besluiten moeten nemen die niet kunnen wachten, geen back-up hebben als er iets met een leerling is, niemand boven de de groepen die ‘los’ loopt en alle problemen rondom ICT hard- en software het hoofd kunnen bieden. We waren en zijn er, we blijven. We moeten heel open en transparant werken en communiceren, want zeker de eerste jaren lag alles wat we deden onder een vergrootglas zowel bij ouders als bij ons bestuur. Dat vraagt om afstemming en overleg en toch ook dat kleine stemmetje in ons achterhoofd. Zouden we het wel redden?

De stip op de horizon, namelijk de nieuwbouw, werd steeds verder voorruit geschoven. We hebben niet de kans gehad om echt een ‘school’ te zijn, want we zitten inmiddels verdeeld over de benedenverdieping, bovenverdieping in een andere school en een dependance op een andere locatie. We hebben zo’n behoefte aan ruimte en faciliteiten, aan de mogelijkheid om de aankleding en inrichting aan te passen bij onze visie, ouders te ontvangen in een centrale hal en kinderen buiten de klas te kunnen laten werken. Een echte bibliotheek i.p.v. twee overvolle kasten naast het kopieerapparaat verstopt op de eerste verdieping. Gewoon samen de dag starten en af sluiten in een eigen personeelskamer, een vergadering rondom een grote mensen tafel en zittend op volwassen stoelen i.p.v. op die van de leerlingen in een klaslokaal. We willen niet meer met 30 kleuters de straat over hoeven steken na de gym en onze onderbouw lekker samen buiten laten spelen op een mooi groen en uitdagend schoolplein.

Als schoolleider wil ik zichtbaar en toegankelijk zijn voor mijn hele team en alle ouders, dus een vaste plek op een centrale plek.  En we willen geen kleutergroep en leerkracht op maandag en vrijdag alleen op een locatie te laten werken zonder back-up. De what ’s app niet meer als communicatiemiddel hoeven gebruiken.

Het lijstje kan nog wel even doorgaan. Het is zeker geen gemopper, maar wel de realiteit. We hebben nu meer dan 100 leerlingen en opnieuw ontstaat er gebrek aan lokalen. Het aantal kleuters in dependance telt aan het eind van het jaar 37 leerlingen en al de komende maanden nog verder oplopen.  

We willen zo graag ouders de zekerheid geven en kunnen blijven zeggen: 

”Ja hoor uw kind is welkom.”

Eerste paal Kindcentrum met kort interview Karin Donkers https://svjmedia.nl/alkmaar/3852/eerste-paal-geslagen-kindcentrum-vroonermeer/