En natuurlijk weet ik wel dat iedereen zwakke plekken heeft. Vaak uit zich dat in verslavingen of andere dwangmatigheden. Maar toch is het schrikken als je bij jezelf er weer “een” ontdekt. Het jarenlang bestrijden van verslavingen vraagt best veel van je energie. Verslaving roken, regelmatig (1 per dag) drankgebruik, nagelbijten etc. Ook ik heb er velen gekend. Maar dan wakker worden en merken dat een “nieuwe” of eigenlijk al jaren bestaande verslaving nu zich pas aan je laat zien, is toch even slikken. En natuurlijk hebben mensen in mijn omgeving er wel op gewezen en alternatieven aangedragen, maar blijkbaar heeft dat ook niet mogen helpen. Na een wederom wat korte nacht, ga je af en toe toch nadenken over je leven. En vanmorgen werd duidelijk dat ik al jaren, dagelijks een onuitgesproken behoefte heb. Ik ben gewaarschuwd, het is niet goed voor me, maar ik kan het dus blijkbaar niet laten. Ik val op oud of in ieder geval ouder. Maar dat het nu zo zichtbaar is, was mij nog niet eerder op gevallen. Ik kan echt niet zonder. Het is een te groot gemis. Natuurlijk is het er ook in 30+ of zelfs 20+, maar dat werkt voor mij niet. Mijn dagelijkse broodje “Old Amsterdam”, mijn verslaving is een kaasverslaving.
Het is niet anders.
