Ik vertrek. Waarheen? Wie het weet mag het zeggen.

(null)

Per 1 augustus 2015 zal mijn bureau voor het eerst sinds 12 jaar eindelijk opgeruimd de vakantie en vervolgens het nieuwe schooljaar in gaan.
Ik zal niet terugkeren als schoolleider van De Cocon, ik vertrek.
En dat doe ik vrijwillig maar zeker met een brok in mijn keel en pijn in mijn hart.
Maar het is tijd, tijd voor een nieuwe fase en een nieuwe uitdaging.
Ik moet het vertrouwde warme nest verlaten om stil te kunnen staan bij mezelf.
Wat wil ik, wat kan ik en waar ben ik nog meer goed in? Ik moet ruimte creëren om te ontdekken, tegen de muur te vliegen, te missen en meer te waarderen wat ik had.
Het is geen overhaaste keus maar toch zal het besluit voor velen heel onverwachts komen.

Augustus 2015. Dit is ook de datum en het jaar die 8 jaar geleden, toen ik zo’n twee jaar als schoolleider werkte, al vast stond.
Karin Donkers getrouwd met de bijna 12 jaar oudere Ted die in 2013 met pensioen zou gaan. Ik zou nog 2 jaar doorwerken en in augustus 2015 zouden we samen gaan genieten van een nieuwe toekomst. Hier in Nederland of in het buitenland, maar we zouden in ieder geval kiezen voor een andere invulling van ons leven. Dit was tevens het tijdstip waar mijn collega en adjunct ook afscheid zou nemen en van haar pensioen zou gaan genieten. Een gezamenlijk afscheid leek ons het mooist. We waren immers echt op elkaar ingewerkt en zouden het zo moeilijk vinden om een ‘doorstart’ te maken met een nieuwe schoolleider of adjunct.

In 2010 kwam er echter een kink in de kabel. Ted overleed na een ziekbed van nog geen jaar en ik werd geconfronteerd met een hele nieuw toekomst. Ik zou als weduwe en dus alleenstaande vrouw en moeder gewoon mijn eigen leven moeten vormgeven en mijn eigen ‘broek’ op moeten houden.
Het heeft even geduurd want het was echt een Mindset en ik vond dat niet makkelijk. Maar bij de pakken neer zitten, zit gelukkig niet in mijn karakter, en acceptatie is overigens de enige optie die je hebt.

Een week na het overlijden van Ted, was ik alweer op school te vinden en was de veiligheid van de school, de leerlingen en mijn fantastische team, bijzonder helend. Het was goed maar ik realiseer me nu dat veiligheid ook beperkend kan werken.
Je weet immers wat je hebt en niet wat je krijgt. En ik had en heb veel, gelukkig maar. Daar heb ik de afgelopen jaren dan ook van mogen genieten.
Maar het beklemmende gevoel van ouder worden en misschien kansen missen, bekruipt me steeds vaker. De verantwoordelijkheid voor een school met haar ouders, leerlingen en leerkrachten gaat steeds zwaarder wegen. De toets- en afrekencultuur in het onderwijs frustreert en ik realiseer me dat de dingen waar ik goed in ben niet meer liggen in mijn werk als schoolleider. Ik denk dat mijn passie ligt in het samen leren, het ‘onderwijzen’, het coachen en begeleiden. Ik ben een mensenmens en als ik enthousiast ben voor iets, wil ik mensen inspireren en uitdagen. Maar dan komt de realisatie en het moment dat het tot een echte keuze moet komen.

Ik vertrek. Ik vertrek omdat het tijd is. Ik vertrek omdat ik iets anders wil, iets nieuws. Ik vertrek omdat ik er aan toe ben.

Als ik nog wat anders wil, moet ik wel gaan bewegen. En ik heb nu dus een besluit genomen. Ik ga een nieuwe richting geven aan mijn loopbaan in het onderwijs. Hoe die er precies uit zal gaan zien, weet ik nog niet. Ik ga als freelancer, dus als zelfstandige, me richten op het geven van trainingen, het coachen van leerkrachten en/of het begeleiden van projecten. Ik geloof heel erg in het ‘Samen leren’, het informeel leren. Ik ben van mening dat er ontzettend veel ‘know how’ in de schoolteams aanwezig is. Ik geloof in leren van en met elkaar, in leren reflecteren op je eigen handelen en in het geven van feedback als groei- en ontwikkelinstrument. Ik ben van mening dat vertrouwen, autonomie, oplossend vermogen, reflectie en zelfsturing belangrijke competenties zijn voor leraren en leerlingen van de toekomst. Ik wil graag een bijdrage gaan leveren aan de ontwikkeling van ‘Sterke teams’. Je niet laten bewegen als een marionet en afwachten wat de ander voor je bedenkt, maar zelf de regie en verantwoordelijkheid nemen. Ik zou daar een bijdrage aan willen leveren.

Er staat voor mij nog niets vast, er zijn wel ‘lijntjes’, er is nog geen nieuw contract maar er zijn wel kansen die ik wil onderzoeken. Ik moet kijken of dat gaat lukken, of het me voldoening gaat geven en of ik deze weg moet gaan. Ik wil geen spijt krijgen van dingen die ik niet gedaan heb, ik moet kunnen omzien zonder spijt.
De Cocon is een geweldige school met heerlijke leerlingen en een fantastisch team. Er wordt mooi uitdagend en betekenisvol onderwijs gegeven en we staan ‘goed op de kaart’.

We vertrekken samen. Net als zo’n 8 jaar geleden al afgesproken was. De een gaat met pensioen en de ander gaat………? Wie zal het zeggen? Wie het weet mag het zeggen! Bedankt allemaal, voor het vertrouwen, de samenwerking en onze gezamenlijke ontwikkelkracht. We hebben er wat moois van gemaakt.

(null)
The Only Thought

The only thought you think
is the thought which you learned to think.

The only life you live
is the life you have chosen to live.

The only space you need, is time.
The only time you have, is now.

Karin Donkers,
schoolleider op een school voor
Ontwikkelingsgericht Onderwijs
Edublogger
Bloggerscollectief HetKind
Twitter; @kardonsch

25 reacties op “Ik vertrek. Waarheen? Wie het weet mag het zeggen.

  1. wauw. Wat stoer dat je gaat doen wat Ted en jij wilde doen. Niet in hetzelfde vat maar wel in dezelfde gedachte. Tot snel x Jolanda

    1. Tot snel Jolanda. Net als mijn ik weet jij als geen ander dat niets vast staat en het leven te kort is om lang te aarzelen.

  2. Dag Karin,
    het leven voltrekt zich zoals het zich voltrekt, ik hoef het jou niet te vertellen. Maar, zoals je schrijft, er zijn ook veel momenten waarop keuzes mogelijk zijn, die onderdeel worden van dat zich voltrekken. Ik vind het prachtig om te zien dat je de belofte, om in augustus dit jaar te stoppen met je baan, ondanks de veranderde omstandigheden toch gestand doet. Dat is ook een keuze, maar met een heel andere dan verwachte uitkomst. Ooit las ik de volgende wervingstekst: “In een omgeving waar mensen kunnen vliegen komt meer van de grond.” Ik wens je heel veel vlieguren.

    1. Dank je wel Paul. Belofte maakt schuld maar uiteindelijk hoef je alleen verantwoording af te leggen aan jezelf. En inderdaad soms is een keuze maken de enige keuze die je hebt en dat voelt goed voor nu!

  3. Hoi Karin,

    Wat een warme mededeling. Geweldig dat je tot deze reflectie in staat bent. Die al maar doordraaiende molen ontstijgen en nieuwe uitdagingen aan durven gaan. Ik wens je alle succes met wat komen gaat. Hier kunnen velen een voorbeeld aan nemen. Het ga je goed!

    1. Dank je wel, Bert. Geen makkelijke beslissing maar wel een dat ik moest nemen. Een prachtige tijd, een fijn team en mooi onderwijs. Genoeg om naar terug te kijken en heel lang op te ‘teren’!

  4. Ik schrok!
    Ik las ‘ik vertrek’. Ik dacht dat je naar het buitenland zou gaan om een biologische bedenbreakfast te starten in de vallei van de paarden in Argentinie of zo.
    Maar gelukkig, je blijft behouden voor het onderwijs in Nederland.
    Succes!
    Plezier!

  5. heel veel collega’s hebben het over “wel eens iets anders te willen”. Jij maakt het ook echt waar. Daar heb je lef voor nodig en dat siert je heel erg, Karin. Wat een moedige stap. Weet niet waar je naar op weg bent, maar dat je uitkomt waar je graag wil zijn is zeker !

    1. Geen makkelijke keuze. Ik weet wat ik heb en niet wat ik krijg/wat het me brengt. Maar het is tijd voor iets nieuws. Dank je wel Henk.

  6. Een moedig besluit, Karin. Ik snap waar je tegenaan loopt. Je bruist immers nog van de energie en dan is het goed om iets anders te gaan doen. En ik denk ook dat jouw kracht zit in het enthousiasmeren en mobiliseren van mensen . Je was voor mij een factor van belang bij het hele ICT-gebeuren ook. Zonder jouw inbreng waren we lang zover niet. Dank je wel! We komen elkaar ongetwijfeld na augustus nog wel tegen. Ga lekker op zoek naar wat je leuk vindt!

    1. Dank je wel Rene, wat een mooi compliment. Het was fijn om met je samen te werken. We spreken elkaar zeker nog de komende tijd en zullen elkaar niet uit het oog verliezen.

  7. Eerste reactie: wat een schok! Tweede: wat een kracht, moed en energie. Diepe bewondering voor je. Maar geen verbazing, dit past bij jou. Van bevlogen kleuterjuf tot inspirerend directeur. De goede waarnemer heeft het allemaal zien gebeuren. En dus deze stap ook. Het gaat je weer lukken.

    1. Lieve Jan, mijn eerste voorbeeld. Zo zijn we begonnen als duo en vervolgens alleen ‘zwemmen’ en dat ging. Nu ‘vliegen’ en dat zal ook gaan. We spreken elkaar snel.(-:

  8. We houden van je, je bent een fantastische schoonzus waar we vooral de afgelopen jaren veel bewondering voor hebben gekregen(als we dat al niet wisten).
    voor een tegenaankletser zijn we altijd thuis., maar dat wist je al , we gaan eerdaags lekker “een bakkie doen”
    Kus Toke en Wim

    1. Wat lief Toke en Wim. Maar wel een schoonzus die soms echt verstek laat gaan wat betreft bezoek en Quality time met haar familie. We spreken snel af en laten er niet weer zo’n tijd over heen gaan. Dikke

  9. Hoi Karin,
    Ik had je blog nog niet eerder gelezen, maar ben onder de indruk van je beslissing!
    Ik ken je als iemand die altijd doorgaat en wat goed dat je nu tot dit besluit bent gekomen. Ik wens je heel veel succes en ik weet zeker dat het goed komt, wat je ook kiest!
    groetjes Ingrid IJsseldijk

Laat een antwoord achter aan Anton Horeweg Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.