Het zeker weten en de irritatie die het opwekt
Vraag wordt gevolgd door het enige antwoord
Het zwart-witte verbaast en intrigeert me
Geen ruimte meer voor nuances en verschillen
Gebrek aan dialoog als een bron van ergernis
Het drijft mensen in groepen uit elkaar
Verantwoordelijkheden ontlopen als passie
Samen oplossen als onbegonnen loze kreet
Authenticiteit of uniciteit als waardevol beschouwen
Het uitgangspunt voor een onderzoekende houding
Weten dat er een weg is maar niet hoe en waar
Accepteren dat er meningen zijn, geen absolute waarheid
Discussies alleen gericht op overtuigen van de ander
Of in gesprek want het kan en mag ook anders zijn
Wie zijn wij en wie zijn zij? Of zijn we het allemaal?
En dan niet duiken maar verantwoordelijkheid nemen
Als het zeker weten plaats zou maken, ruimte zou creëren
Als de rol van ‘zender’ verwisseld zou worden voor luisteraar
Als zwart of wit ook gewoon eens grijs zou mogen zijn
Als ‘t ‘probleem’ de weg naar gezamenlijkheid zou betekenen
Ja als dan……
Ja als, dan!
Dan hebben we een vraag, een weg om samen op zoek te gaan naar antwoorden.
Niet het antwoord, maar naar antwoorden.
Karin Donkers schoolleider op een
school voor OntwikkelingsGericht Onderwijs
Twitter; @kardonsch