De opdracht die net voor 24.00 uur maandagavond binnenkwam was voor mij geen onbekende opdracht. In een iets andere vorm had ik hem ook gedaan in mijn team. “Neem een foto mee die iets zegt over jou als leraar en wat voor jou belangrijk is in het onderwijs.” Een startdag over Pedagogische Tact lag hieraan ten grondslag. Maar het tijdstip en de voorbereidingstijd waren wel wezenlijk anders. Middernacht en drie dagen van te voren.
Ik hou hier wel van, dat snelle en impulsieve reageren maar veel mensen die ik de afgelopen jaren binnen het onderwijs heb meegemaakt, hebben hier moeite mee. Ik realiseer me dat dit èèn van de verschillen is tussen de twee werelden waar ik het afgelopen jaar heb mogen werken. Verschillen maar ook veel overeenkomsten. Ik moet me echter beperken tot de opdracht van nu. “Neem een foto mee van een voor jou waardevol CSS moment en vertel hier over.”
Ik las deze opdracht om twee ‘s nachts, op mijn telefoon tijdens een wakker uurtje. En natuurlijk gaan dan meteen de gedachten met mij aan de loop. Nog geen 5 minuten later wist ik het al en kon ik weer rustig verder slapen. Het is een foto van een volgeschreven whiteboard maar het zou ook zomaar een vel papier op een flip-over kunnen zijn geweest. Woorden, zinnen, argumenten die worden opgeschreven bij het ontwerpen van een nieuwe training of een nieuw product dat de markt op gaat. Intense waardevolle sessies die je laten nadenken over het hoe, wat en waarom. De foto symboliseert dit jaar en ik heb hem de titel ‘Mijn eerste keer’ gegeven. Waar er, tot juni van dit jaar, sprake was van ‘mijn laatste keer’, kwam er meteen daarna de omwenteling tot ‘mijn eerste keer’. Afscheid nemen van het basisonderwijs en wennen aan de nieuwe werkomgeving bij CSS Breda. Ik heb dit gevoel vaker gehad realiseer ik me. En sterker nog de periode die ik toen afsloot als ‘mijn laatste keer’ was toen even lang, namelijk 25 jaar. Na het overlijden van Ted, na 25 jaar huwelijk, en nu dus de periode van nu 25 jaar werkzaam in het primair onderwijs.
De laatste keer met mijn grote liefde en de eerste keer zonder als……….Karin Donkers.
De laatste keer als schoolleider of leraar in het primair onderwijs en de eerste keer als………..!
Ja als wat eigenlijk? Als associate van CSS Breda, als zzper, als projectleider, als trainer, als werknemer, als verkoper? 2015 het jaar van heel veel ‘laatste keren’ maar minstens zoveel ‘eerste keren’.
De eerste keer;
– een training ontwerpen en geven,
– iets ter feedback aanbieden,
– een factuur maken en wegsturen,
– een Brainstormsessie meemaken over een nieuw product,
– een weekend ‘Marketing en sales’ in Zeeland,
– een Proeverij Werkplekleren geven,
– door je opdrachtgever om 7 uur ‘s morgen succes gewenst worden,
– een video opnemen met een testimonial,
– wekelijks in je Ford Fiesta naar Breda rijden,
– in een kettingbotsing terecht komen,
– vaste klant zijn in een Bredaas hotel,
– geen leidinggevende meer zijn,
– “Mag ik je nog even bellen?” op je telefoon zien staan,
– wakker liggen van nervositeit,
– in een file staan, maar heel nodig moeten plassen,
– mee met een sales gesprek met de èèn van de directeuren,
– in een Office 365 omgeving werken,
– in je ‘oude’ school binnen stappen maar niet meer als schoolleider,
– geen eigen visitekaartje hebben of bankpas hebben,
– een declaratie moeten maken,
– een pitch van 2 minuten doen,
– een Beeldend Trainen sessie doen met je nieuwe collega’s,
– een uitgebreide lunch nuttigen ipv van een boterham in aluminium folie.
Nog even en dan zijn alle eerste keren weer tweede en derde keren. Maar ik hoop dat het whiteboard blijft en de stift blijft knarsen op het papier. Er is immers niets mooier dan nadenken over nieuwe dingen en leren van opgedane ervaringen. Dus laten alsjeblieft ook de eerste keren blijven. Hoe spannend dan ook.
Karin Donkers ‘Mijn mooiste CSS Breda moment, mijn eerste keer’
Mooi Karin, en je kunt ook goed declameren. Bij vernieuwing gaat het om ontdekkend leren dus worden het nog veel eerste keren voor jou in Breda. We zijn heel blij en vereerd met je