Mijn onderwijsmoment van 2014

IMG_2736-1.JPG
Een moment is een synoniem voor een ogenblik.
Een onderwijsmoment is dus een synoniem voor een ogenblik in het onderwijs.
Mijn onderwijsmoment is dus een voor mij een belangrijk ogenblik in het onderwijs.
En dan gaat het ook nog over het jaar 2014, dus wordt het mijn ogenblik in het onderwijs in 2014.
Ik pas, ik doe niet mee want ik kan niet aan deze verplichting voldoen. Een ogenblik, een moment is te kort, te snel voorbij om een blog over te schrijven. Een ogenblik, een moment is sowieso te kort om iets zinnigs over te zeggen. Ik kies dus niet voor een moment maar voor een gegeven, een tijdstip, een beleving, een ontwikkeling of verandering.

Mijn “onderwijsmoment” heeft te maken met flexibiliteit en dan met name die van kinderen, onze leerlingen. Werken op een vernieuwingsschool en/of meedraaien in een pilot betekent dat we, en dan bedoel ik met we mijn team en de leerlingen, vaak de hobbels voor anderen wegnemen door ‘trial and error’. En dat is mooi maar vraagt soms veel van beide ‘groepen’. Na weken verbindingen en koppelingen testen die betrekking hadden op afstemming van werken in de cloud en de elektronische leeromgeving, is het geduld soms echt op. Bij mij dan wel te verstaan want leerlingen hebben een engelengeduld lijkt soms wel.

Zo ook die morgen als ik opnieuw gehaald wordt door een jongen uit groep 7. Een knul met een soms wat opvliegend en nerveus karakter die de laatste maanden zijn draai echt lijkt te hebben gevonden. Dat is eerder wel anders geweest.
“Karin, wil je nog even komen want het ‘werkt’ weer niet goed.”
Ietwat geïrriteerd sta ik op, kijk hem aan en zeg: “Rik, ik word er echt helemaal niet goed van.” “Soms heb ik zin om die rot computers uit het raam te gooien.”
Lachend kijkt hij me aan met zijn grote vragende ogen.
“Niet doen, je moet juist rustig blijven, met je opwinden schiet je helemaal niets op.”
Ik kijk hem wat verbaasd aan en vraag “Waar heb jij dat geleerd?”
“Geleerd door ervaring en in therapie.” Ik knipoog en we lopen samen verder.

In de groep neem ik plaats achter een laptop en als het ‘ding’ niet doet wat ik wil, steek ik mijn handen wanhopig in de lucht. Ik wil wat zeggen maar zie dat Rik naar me kijkt. “Karin, weet je het nog?” Zijn duim en wijsvinger van beide handen klemt hij op elkaar, hij spreidt zijn armen en sluit zijn ogen. “Zen, Karin.”
Ik doe hem na en zeg: ” Zen Rik, rust zal ons redden.”
Ik herpak me en realiseer me dat als ik het niet meer op kan brengen om het goede voorbeeld te geven aan mijn leerlingen, maar de leerlingen mijn voorbeeld zijn dan…….?
Ja wat eigenlijk?

Dit is zo’n moment van reflectie, diep inademen, ‘op staan’ en weer geduldig verder gaan!

Publicatie op Onderwijsmoment van @karinwinters

IMG_2790.PNG

Karin Donkers,
schoolleider op een school voor
Ontwikkelingsgericht Onderwijs
@kardonsch

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.