Ja jullie, ik heb het over jullie. De eerste lichting, een aantal van jullie.
T., S., F., C.,
De tweede lichting
F. en E.
En L. is er een van de laatste lichting.
De eerste lichting waren geen verhuizingen of nieuwe bewoners van de Vroonermeer zoals de tweede en derde lichting.
Het waren ouders op zoek naar een andere school.
Kinderen die er al een aantal jaren onderwijs op hadden zitten.
Jullie ouders namen, al dan niet in overleg met jullie, het besluit om over te stappen. Naar een nieuwe net opgerichte school met een visie. Een andere visie als daar waar jullie vandaan kwamen.
Een school die startte met 9 leerlingen, 2 groepen in 2 lokalen. Zij hadden er vertrouwen in dat dat de beste keus was, voor jullie.
Zij waren op onze informatieavonden en hoorden wat en hoe we het wilden. Met z’n vieren: Eline, Judith, Maartje en ik. Jullie kwamen. Jullie waren blijvertjes net als wij. En nu zijn we 3 jaar verder. Er kwamen en gingen leerkrachten maar jullie bleven. Jullie ouders bleven naast ons staan, zij aan zij. En we hebben er inmiddels ook weer meer leraren bij; juf Kornelia, juf Nadine en meester Marco. Ook dat zijn blijvertjes.
Juf Miranda zal weer verder gaan, haar eigen ambities en dromen achterna, maar ze heeft jullie de laatste maanden ook mogen leren kennen. Ze heeft het fijn gehad op school en bij jullie.
En jullie, nu met z’n zevenen, zijn waarschijnlijk onbewust, echt onze partners geworden. Samen met jullie zijn we gegroeid en hebben we steeds beter in de gaten gekregen hoe betekenisvol onderwijs eruit ziet en moet zien. Jullie gaven ons feedback zowel positief als negatief. Jullie namen geen blad voor de mond als dingen niet klopten, als afstemming miste. Niet alleen jullie maar ook jullie ouders. We voelden ons af en toe onder een vergrootglas liggen. Het moest goed gaan, we moesten doen wat we beloofd hadden en hoe wij graag onderwijs wilden geven. We moesten soms bijna letterlijk vechten voor ons bestaan en voor onze huisvesting. Jullie waren er elke dag, blij, betrokken, gedreven maar ook soms lastig, puberachtig, verdrietig maar altijd trouw. Trouw aan ons en aan elkaar. Soms weer even zoeken naar een goede dynamiek maar altijd eerlijk over dingen die anders moesten niet goed gingen. Samen aan het werk om het gezellig te maken en te houden. Niet altijd makkelijk voor een nieuwe leerkracht of invaller en af en toe ook nodig om met elkaar opnieuw af te stemmen. Een prachtige groep met elkaar, voor elkaar en voor ons! Dank jullie wel!
Door jullie zijn bepaalde afspraken aangepast of anders geïnterpreteerd. Douchen na de gym. Dat hoorde toch op een gezonde school. Ik hoor het me zeggen: “Bij sport hoort hygiëne. Maar dat was niet voor iedereen zo vanzelfsprekend. Nare incidenten of het gevaar van sociale media en telefoongebruik lag op de loer. Dus deden we concessies en pasten we afspraken aan. Door jullie hebben zelfs dingen op papier moeten zetten waarvan we dachten dat dat niet nodig was. Alle neuzen van het startteam stonden immers dezelfde kant op. Door jullie zijn we gaan vertrouwen in het feit dat we er echt mochten zijn. De steun van jullie ouders en de flexibiliteit van jullie als leerlingen maakten ons sterk. Zo hebben we gemeend dat het naast onze visie op onderwijs ook onze visie op pedagogisch handelen vast moesten leggen. Wat voor ons zo gewoon was, was dat voor invallers of nieuwe leerkrachten niet: We straffen niet, verwijderen niemand uit de klas zonder overleg, geven geen strafwerk en laten niet nablijven. We belonen niet met plaatjes, voorrechten of beloftes. We verdienen samen een fijne sfeer en mooie activiteiten die daaruit volgen. We gaan in gesprek met ouders en kinderen als er echt sprake is van onbegrensd gedrag. We werken samen aan een fijne groep en dat wisten jullie. Maar natuurlijk waren jullie niet te beroerd om dit even uit te proberen bij een nieuwe leerkracht.
Ik heb ook meerdere malen na de mededeling dat er een nieuwe leerling bij kwam van jullie gehoord: ”Het is toch wel een ‘leuke’ want we hebben net zo’n fijne groep’”Jullie maakten ons waakzaam en we hadden een hechte band en konden alles bespreken. Een mooie verdienste van jullie, maar ook zeker van jullie leerkracht. Ik heb dat zelf mogen ervaren want het eerste jaar mocht ik op vrijdags jullie juf zijn. Het was een mooi jaar. En dat geldt zeker voor jullie eigen en enige juf. Juf Eline ging door het vuur voor jullie, kosten nog moeite werden bespaard, gewoon omdat jullie meer dan de moeite waard zijn. Jullie hebben echt een kanjer van een leerkracht gehad, drie jaar lang. Ik denk dat jullie dat allemaal met me eens zijn.
En nu gaan jullie verder, allemaal een eigen kant op. Het voortgezet onderwijs een volgende stap. Het zal wennen worden, voor jullie, voor je ouders maar ook voor ons. Grote groepen, oudere leerlingen en meer zelfstandigheid. Jullie ouders zullen jullie nog sneller zien groeien en zien veranderen. Van kinderen naar pubers, naar jong volwassenen. Mondig en bespraakt zijn velen van jullie al maar jullie zullen weer opnieuw plaats moeten bepalen, een nieuwe groep zien te worden en het ritme van het VO van wisselende leraren en vakken. Maar ik weet dat dat gaat lukken, jullie gaan dat doen. Beloof dat je met je ouders blijft praten, over dat wat je moeilijk vindt, wat je bezighoudt, waar je twijfels over hebt. Net zoals wij dat met jullie hebben gedaan na een conflict, een teleurstelling of als een van ons of een van jullie verdrietig was. Jullie gaan fouten gaan maken, nieuwe dingen soms ingewikkeld vinden maar blijf vragen stellen als je iets niet snapt of extra uitleg nodig hebt. De wereld is al ingewikkeld genoeg dus zorg dat je met elkaar in gesprek blijft en dat je je ouders en je goede vrienden binnen ‘handbereik’ houdt. Ga kijken wat voor jou goed voelt en wat jij belangrijk vindt maar altijd met respect naar de ander. Vergeet dat niet als aankomende puber. Jullie gaan snel veranderen op het VO, je gaat er anders uitzien en krijgt interesse voor andere dingen. Maar realiseer je goed dat een goede opleiding nodig is ook al vind je het net altijd leuk op school. Zet door, bijt op je tanden en ga ervoor. Ooit kijk je terug en zul je je realiseren wat een mooie tijd de middelbare school, het voortgezet onderwijs is.
We gaan jullie missen. Maar we gaan elkaar weer zien. Jullie zijn niet voor niets de eerste leerlingen van de Vroonermeerschool, jullie gaan weer een rol spelen. We hebben dat met elkaar afgesproken, straks als we het nieuwe gebouw gaan openen en de kleuters van dan jullie niet meer kennen omdat jullie al twee jaar van school af zijn. Maar jullie gaan, als jullie dat willen, erbij zijn. Bij de opening! Maar eigenlijk hoop ik dat we eerder van jullie horen. Via de mail of face tot face. Om te horen dat het goed gaat en te weten dat jullie je plekje weer hebben gevonden. Ik wens jullie heel veel succes! Bedankt voor alles.
Liefs Karin.
Mooi!
Optimistische groet,