One size fits all
Als ik over de boulevard loop en door ontelbare kledingwinkeltjes naar binnen getrokken word, realiseer ik me plotseling dat er in bijna alle jurkjes en blousjes een label zit met daarop; ‘one size fits all’.
Ik merk aan mezelf dat dit me irriteert en vraag me af waarom.
Is het jaloezie? Of is het omdat het een regelrechte leugen is?
Natuurlijk is het beiden. Dat komt natuurlijk omdat ik niet in de gelukkige omstandigheid ben in het ‘bezit’ te zijn van een maatje 36. Maar ook omdat ik vind dat het helemaal niet kan ‘one size fits all’.
Het mag dan misschien wel passen, hoewel ik er achter gekomen ben dat ‘passen’ dan echt een heel ruim begrip is. Als een rollade in een te klein netje gepropt, als gemalen vlees in de dunne darm i.p.v. de dikke darm, als een ballon die op knappen staat. Ja, misschien voor eventjes maar dan zoekt de massa echt de weg naar de ruimte en zullen de naden van de bloesjes/jurken knappen, het vlees van de rollade op een zielige manier tussen de draden uitpuilen, de darm als een orkaan een absolute eruptie ondergaan en de ballon gewoon knappen.
Passend Onderwijs
Het doet me meteen ook denken aan het begrip ‘Passend Onderwijs’. Onderwijs bedoelt om kinderen zoveel mogelijk thuis nabij de mogelijkheid te geven om naar een ‘gewone’ reguliere school te gaan. Leerkrachten zullen vervolgens een passend aanbod voor alle leerlingen moeten gaan verzorgen. Natuurlijk is dit een prachtige uitdaging, maar als ik denk aan het bovenstaande, word ik wel een beetje huiverig. Het laatste wat we toch willen is dat we een school gaan worden met op de gevel ‘School voor Passend onderwijs”. Want kan dat eigenlijk wel? Zijn we nu of over een aantal jaar in staat om echt passend onderwijs te geven? Of gaan we onderwijs geven waar we allemaal, elk kind, gewoon in moeten gaan passen?
Irritatie
En daar komt dan ook meteen mijn irritatie vandaan. Is het niet gewoon een leugen? Net als het label in de jurkjes en de bloesjes? Want iets aan kunnen, iets passen, wil nog niet zeggen dat het ook past. Geen van die jurken paste ik en dat maakte me toch wat verdrietig. Het zou toch iedereen passen? Ik troost me met de gedachte dat ook de mevrouw met maat 34 de jurk niet past. Gemeen maar waar. Ik moest er stiekem lachen. Ze struikelde over de zoom van de jurk die ik net aan had gehad en worstelend weer uit had getrokken. Weliswaar was mijn borstomvang te groot voor de jurk maar de lengte van de jurk was wel goed. Lekker puh!
Nooit en te nimmer
Zo zal het ook gaan met de komst van het ‘Passend Onderwijs’. In mijn ogen dus geen goede naam voor uitgangspunten die we voor ogen hebben. Het begrip belooft teveel en dus zullen we snel teleurgesteld worden. We kunnen het onderwijs niet passend maken voor elk kind. We kunnen als leerkrachten niet elk kind voorzien van een passend aanbod. Niet met de faciliteiten en budgetten die we nu hebben. Wat we wel kunnen, is ons stinkende best doen om zo veel mogelijk leerlingen de kans te geven om thuis nabij op een een reguliere school onderwijs te volgen. Kinderen moeten zich welkom voelen en wij zullen er alles aan doen om een zo goed mogelijk aanbod te verzorgen. Mooi en uitdagend onderwijs geven.
En dan zullen we af moeten van teveel uniformiteit ook in methoden en toetsen. We zullen andere keuzes moeten maken, budgetten op een andere manier moeten inzetten en onderwijs gaan geven met ruimte voor verschillen tussen kinderen. Verschillen als uitdaging gaan zien i.p.v. een lastig gegeven.
Passend kunnen we het onderwijs in mijn ogen nooit en te nimmer maken. Daarvoor verschillen we, gelukkig maar, als mensen te veel van elkaar.
Karin Donkers schoolleider op een
school voor OntwikkelingsGericht Onderwijs
Twitter; @kardonsch
Karin, wat heb je dit weer treffend verwoord! En voor al die geweldige leerkrachten die straks, na de vakantie, weer alles zullen doen wat in hun macht ligt om kinderen de begeleiding en ondersteuning te bieden die ze nodig hebben: hulde!