Over openheid en elkaar bevragen

We kennen elkaar van Twitter en hebben alledrie iets met onderwijs. Een ontmoeting ontstaan uit de gedeelde belangstelling voor creatief en beeldend bezig zijn. Drie vrouwen, die naast de jaarlijkse bijeenkomst van de Onderwijswijven, de behoefte voelen om elkaar te zien en te spreken. Een afspraak die wordt gemaakt, via Twitter, zo eens in het jaar waarbij Lizette haar atelier beschikbaar stelt. De twee Karins rijden er allebei, zo bleek vandaag, zo’n 350 tot 400 kilometer voor op een dag. Dat moet dus wel de moeite waard zijn. We moeten daar alle drie toch iets ‘uithalen’. En dat is ook zo!

Zou jij het ook hebben gedaan als je alles van te voren wist?

Wat maakte dat jij daar zo mee omging?

Waar moet ik aan werken en welk stukje ligt bij hem?

Leren we van de voorbeelden van onze ouders?

Geen idee hoe ik om zou gaan met dit nieuws, deze ziekte?

Wat stoort jou het meest in je werk en waar word je enthousiast van?

Hoe is dat financieel eigenlijk geregeld?

Neemt bijgeloof een grote rol in bij het nemen van beslissingen?

Wat zijn jouw angsten?

Ik ga verder niet in op de antwoorden. Ik vind het alleen wel heel bijzonder dat drie vrouwen zich zo snel open kunnen stellen ten opzichte van elkaar. Ja logisch, drie vriendinnen. Niet is minder waar.

De definitie van een vriendin is in mijn ogen toch echt een andere. Die zie ik met enige regelmatig, die bel ik om een afspraak te maken en bij te kletsen. Als ik behoefte heb om te huilen, te praten, te lachen of een goede discussie te voeren kan ik daar terecht. Dat zou ik bij deze vrouwen niet zo snel doen en toch weet ik dat het best zou kunnen.

Als ik thuis op de bank zit, verbaas ik me over de intensiteit van de gesprekken die we hebben gevoerd en de openheid die daarbij kwam kijken. Ik geloof nooit dat ik dat met iemand zou kunnen doen die ik maar eens in het jaar zie of spreek. En toch is dat wel wat er gebeurde.

Hoe dan en waarom? Ik denk dat het komt omdat we alle drie belangstelling hebben voor wat mensen bezighoudt, wat hen boeit. We zijn nieuwsgierig naar de achterliggende motieven. We zijn echt geïnteresseerd in de ander en durven elkaar te bevragen maar ook een spiegel voor te houden.

Het allerbelangrijkste is volgens mij dan we het eigenlijk gewoon niet weten. We op zoek zijn en elke dag opnieuw leren. Niet van te voren een standpunt innemen maar ons laten verrassen door de mening van de ander zonder die klakkeloos aan te nemen. Er is geen oordeel, geen gelijk willen hebben of halen. We durven ons kwetsbaar op te stellen omdat wij alle drie weten dat leven hard werken is.

Dank allebei voor deze ontspannende, leerzame en creatieve middag. We houden hem erin.

En weet je? Het gaat heel vaak niet om het eindresultaat maar om het proces naar het resultaat toe.

Karin Donkers

4 reacties op “Over openheid en elkaar bevragen

  1. Mooi. Ik zou best een keer willen aanschuiven als de agenda het toelaat. Zowel in creativiteit als de diepere laag wat mensen bezig houdt spreekt mij aan.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.