Een visie op leven en onderwijs
Even lijkt het alsof hij er niet meer is. Wel lichamelijk natuurlijk, maar hij is ‘uitgelogd’. Zijn ogen stil en als bevroren staart hij naar…….Ja naar wat? Geen idee. Was het maar mogelijk om te weten wat hij nu dacht en voelde. Hij is vast murw van de vragen, de... Lees verder
Even is het heel stil. Het nieuws is groots en verdrietig. Het brengt me terug in mijn herinnering aan een gebeurtenis binnen mijn eigen familie zo’n 25 jaar geleden. De beelden op televisie maken dat ik het herbeleef. Ik zie, voel en ruik het verleden. Ook het verdriet en wat... Lees verder
Een breed stoer lijf getorst in een te klein geruit overhemd met korte mouwen. Knopen niet meer aanwezig maar de ruimte heeft plaatsgemaakt voor een onherkenbaar doorgelopen tatoeage. Kijkend van zijn telefoon naar … geen idee maar in ieder geval niet naar mij. We begroeten elkaar en ik begrijp... Lees verder
Een mooie vraag. “Wat doe jij om je zelfbeeld op te vijzelen?” Een reactie op een tweet die uitmondt in deze vraag. Zo een waar je niet meteen een antwoord op hebt. En al helemaal niet een vraag die je stelt aan iemand die je helemaal niet ‘echt’ of ‘in... Lees verder
Soms vraag ik me wel eens af hoe anderen dat doen. Elke ochtend opstaan, gepikt en gedreven de dag starten en weer wat van maken, van de dag. Een gemoedelijk praatje, beleefd knikken en op het juiste moment een glimlach op je gezicht toveren. Ik ben jaloers want mij lukt het niet en... Lees verder
Ik zei laatst tegen iemand:” Het werkt voor mij. Bloggen als therapie. Misschien is dat wel de reden waarom ik nog zo aardig door het leven ga. Ik blog, dus ik besta.” Mijn blogs zijn mijn hardop denken en schrijven maar wel gecensureerd. Gecensureerd door mezelf. Ik reflecteer, kijk terug... Lees verder