Een visie op leven en onderwijs
De tijd is gekomen om het anders te doen. Om ruimte te maken in mijn hoofd. De ‘aan knop’ eens ‘uit’ te zetten. Ik had het te lang voor me uitgeschoven. Ik was ook niet anders gewend. Het alleen doen. Alleen hulp vragen als je echt niet anders kan. Natuurlijk... Lees verder
Op de display van mijn iPhone staat de foto in beeld waar ik met mijn moeder en dochter opsta. Nog voor ik opneem, is de bijbehorende ringtone alweer verdwenen. Ik weet dat mijn moeder televisie wil gaan kijken en de afstandsbediening pakt, of in ieder geval denkt dat ze die... Lees verder
Ik keek rond en begreep dat dit het was. Niet meer dan een tuinslang aan een haak, de douche. Een stang met een stuk plastic eraan en even verderop een stalen bak met een kraan. Ik had net de staldeur achter me dicht getrokken en duidelijk was dat men inderdaad... Lees verder
Nog niet zo lang geleden hadden we voor het eerst te maken met gedrag van een leerling waar we als team echt op ‘aan’ gingen. Niet dat er niet vaker gedrag van leerlingen tot verbazing leidt, maar over het algemeen hebben we een goed pedagogisch klimaat in onze groepen. Een... Lees verder
Ik ga het niet aan. Sterker nog, ik ga het uit de weg. De moeilijke onderwerpen die echt besproken moeten worden. De hardnekkigheid waar ze de externe hulp mee buiten de deur wil houden. Het niet innemen van haar medicatie, verwardheid en het wantrouwen naar de mensen die haar lief... Lees verder
Het is een oud telefoontje. Zo blijkt later. Niet oud in de zin van een met draaischijven, maar wel eentje die ik al eerder heb mogen aannemen. Een moeder die op zoek is naar een school voor haar zoon. Ze belde twee jaar eerder ook en toen heb ik ‘de... Lees verder