Een visie op leven en onderwijs
Soms vraag ik me wel eens af hoe anderen dat doen. Elke ochtend opstaan, gepikt en gedreven de dag starten en weer wat van maken, van de dag. Een gemoedelijk praatje, beleefd knikken en op het juiste moment een glimlach op je gezicht toveren. Ik ben jaloers want mij lukt het niet en... Lees verder
Ik zei laatst tegen iemand:” Het werkt voor mij. Bloggen als therapie. Misschien is dat wel de reden waarom ik nog zo aardig door het leven ga. Ik blog, dus ik besta.” Mijn blogs zijn mijn hardop denken en schrijven maar wel gecensureerd. Gecensureerd door mezelf. Ik reflecteer, kijk terug... Lees verder
Ik kijk in de spiegel en ik zie ‘me’. Een vrouw van 59 en dat kun je zien. Ik kijk naar je foto en ik zie ‘je’. Een lange man, donker haar, bruine ogen. Een man van 59 jaar voor de laatste keer op een foto anders dan een röntgenfoto... Lees verder
Daar waar rijen staan, wachten mensen. En daar waar mensen wachten begint de dialoog. Nou ja, het gesprek of minder positief het eenzijdige betoog. In de rij bij het winkelen op afspraak, bij de kassa of waar dan ook. En hoewel met elkaar praten in zo’n rij toch nog steeds... Lees verder
Houdbaarheid van de herinnering. Ik moest er plotseling aan denken, herinneringen zijn voor mij een soort levensader. Misschien dat ook die over de datum kunnen raken. En dan vooral de herinnering aan dat was wat. Dat wat was in goede tijden. Betere tijden dan de dag van vandaag. Aan hen... Lees verder
Soms denk ik wel eens, wat heb ik mijn kinderen toch anders aangepakt dan ik eigenlijk zou hebben moeten doen. Ze waren 4 en 6 toen ik besloot weer te gaan werken in het onderwijs. Ik heb altijd gezegd dat het ook echt tijd was en dat ik een betere... Lees verder