Een visie op leven en onderwijs
Ze staat als een ringslang met haar armen en handen gebonden om de been van haar moeder. Angstig kijkt ze naar het speelplein waar ze haar tocht richting klaslokaal straks zonder haar moeder moet vervolgen. Een meisje dat voordien nooit moeite had met afscheid nemen en altijd babbelend en lachend... Lees verder
Je bent er nog en je blijft. Maar je bent er nooit. Je zit ‘in ons’ want ondanks je fysieke afwezigheid ben je er nog.Ik weet zeker dat je zult blijven. Niet alleen bij mij, maar ook bij de kinderen. Ik vind dat bijzonder, bijzonder maar niet beklemmend. Eigenlijk een... Lees verder
Als je ze niet meer maakt dan pas realiseer je je hoe belangrijk herinneringen zijn. Ik heb daar zelf nooit zo bewust bij stil gestaan maar werd er door mijn moeder en de huidige tijd nog eens extra mee geconfronteerd. Ma mopperde weleens dat de gesprekken met haar leeftijdsgenoten zo... Lees verder
Nog twee weken te gaan en we buitelen al over elkaar hoe nu verder. Wat als de scholen wel weer opengaan? Waar de èèn nog niet over na wil denken, is een een ander al een hele organisatie in zijn hoofd aan het voorbereiden over hoe het misschien zou kunnen... Lees verder
Ik mis ‘het’ en hem, maar ik realiseer me ook dat ik niet in een positie zit om hierover te mopperen. Ik mis het immers al jaren, de nabijheid van een vaste partner. Ik heb kunnen oefenen, oefenen in het alleen zijn. Als mensen me vragen hoe dat is en... Lees verder
Een ochtend zonder school. Ik had het me voorgenomen maar was natuurlijk gewoon vroeg wakker. Dat kwam goed uit want ik zou boodschappen doen voor mijn moeder en voor een ander familielid. De afgelopen weken was ik niet verder geweest dan even snel op de fiets naar de buurtsuper. Ik... Lees verder