Ssstttt. Het is te teveel. Hoe kan het? Wat betekent het? Vragen. #Parijs

P(L)eace

Ssstttt, even niets zeggen. Niet meteen met de vinger wijzen.
Ssstttt, even blijven zitten. Niet meteen opstaan en handelen.
Ssstttt, even televisie uit. Niet meteen alles volgen maar selecteren.

Het is te teveel, te indringend en te complex.
Het is te rauw, te onmenselijk en te verdrietig.
Het is te stil, te onwerkelijk en te veel om te voelen.

Hoe kan het, hoe kunnen mensen dit elkaar aandoen?
Hoe kan het, hoe kan men hier woorden aan geven?
Hoe kan het, hoe wijst men meteen naar de ander?

Wat betekent dit? Voor ons als westerse samenleving?
Wat betekent dit? Voor ons vertrouwen in elkaar?
Wat betekent dit? Voor ons, voor hen, overal ter wereld?

Vragen, ze blijven komen, we zoeken naar antwoorden.
Vragen, ze mogen komen, een vloedgolf vol dilemma’s.
Vragen, ze zullen besproken moeten worden nu en straks.

Maar wat kun je zeggen? Dat er iets verschrikkelijks is gebeurd?
Maar wat kun je zeggen? Dat het mensen zijn die dit gedaan hebben?
Maar wat kun je zeggen? Dat wij wel veilig zijn en zullen blijven?

We weten het niet, we kunnen het dus ook niet oplossen.
We weten het niet, we willen alleen dat het nooit meer gebeurt.
We weten het niet, we zullen dus ook geen beloftes kunnen doen.

Meeleven en ons voornemen om naar kansen te kijken.
Meeleven en ons voornemen om dit niet te willen, voor niemand.
Meeleven en ons voornemen om ons hart te openen voor de medemens.

Vrijdag de dertiende zal nooit meer de dag van het bijgeloof zijn.
Vrijdag de dertiende zal nooit meer de dag van de kat en de ladder zijn.
Vrijdag de dertiende zal nooit meer een dag van geveinsd ongeluk zijn.

Laten we alstublieft het hoofd koel houden en kalm blijven.
Laten we alstublieft elkaar niet buitensluiten en afstoten.
Laten we alstublieft elkaar vasthouden, liefhebben en troosten.

En dan komen de tranen, van verdriet en ongeloof.
En dan komen de tranen, van de wanhoop en boosheid.
En dan komen de tranen ………………………

P(L)EACE

Karin Donkers
Edublogger/Bloggerscollectief

8 reacties op “Ssstttt. Het is te teveel. Hoe kan het? Wat betekent het? Vragen. #Parijs

    1. Dank je wel Karin. Ook voor je mooie blog. Eigenlijk is er gewoon geen titel die ‘de lading dekt’ en soms kun je dan beter niets schrijven. Het doet echter niets of aan de inhoud.

  1. Dat er gewoon geen tranen meer zijn terwijl je hele lijf schreeuwt van verdriet. Het is zó erg dat we niet eens kunnen bevatten wat er allemaal gebeurt, laat staan het waarom…
    Laten wij dan gewoon om elkaar blijven geven, van elkaar blijven houden en voor elkaar blijven zorgen. Dan blijft er altijd toch… een klein lichtje zichtbaar, aan het uiterste eind van deze donkere tunnel. COURAGE

    1. Laten we ons dat ❤️ voornemen. “Moed is niet het ontbreken van angst, maar de overwinning ervan.” — Nelson Mandela. Dank voor je mooie woorden.

Laat een antwoord achter aan Ronald Heidanus Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.